Walka o różaniec św. Pawła VI

Kanonizowany kilka dni temu, 14 października, papież Paweł VI był orędownikiem Maryi w czasach wielkiego regresu pobożności maryjnej. Jego pontyfikat rozpoczął się w trakcie Soboru Watykańskiego II (1963 r.), podczas którego ogłosił Maryję Matką Kościoła. Był to początek jego starań o przywrócenie prawdziwej nauki o Maryi oraz promowania różańca.

Kryzys modlitwy różańcowej dotknął katolików chwilę po Soborze, kiedy wiernych poinformowano, że Kościół na ziemi przestaje być nazywany «wojującym», a zatem broń w walce z szatanem – różaniec – przestaje być potrzebny. Dodatkową przyczyną kryzysu tej modlitwy stały się mocno promujące swoje postulaty ruchy feministyczne oraz niewłaściwie pojmowany ekumenizm. Kryzys pobożności maryjnej był tak silny, że lata między 1965 a 1975 rokiem nazywane są „dekadą bez Maryi”. Był to czas, kiedy w niektórych seminariach obowiązywał zakaz odmawiania różańca.

Jednym z pierwszych gestów św. Pawła VI w stronę zachęcenia wiernych do odmawiania różańca było przyzwolenie wszystkim kapłanom do błogosławienia różańców, co do roku 1964 było zarezerwowane wyłącznie dla dominikanów. W tym czasie sytuacja polityczna na świecie była bardzo niestabilna, m.in. wybuchła II wojna indyjsko-pakistańska (wojna o Kaszmir), a na półwyspie Indochińskim trwały walki między wojskami Wietnamu a Stanami Zjednoczonymi. W 1965 i 1966 r. papież wydał dwie encykliki o kulcie maryjnym: Mense maio oraz Christi Matri. W pierwszej nazywa Maryję Królową Pokoju, w drugiej nawołuje do opamiętania i ogłasza 4 października 1966 r. Dniem Modlitwy o Pokój, zachęcając do podejmowania modlitwy różańcowej.

Święty Papież podniósł do rangi wspomnienia obowiązkowego obchodzone 7 października wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej. Kolejnym dokumentem poruszającym kwestie nabożeństwa do Maryi była adhortacja apostolska Marialis cultus – O należytym kształtowaniu i rozwijaniu kultu Najświętszej Maryi Panny.

Święty Papież pisze: Chcemy obecnie, Czcigodni Bracia, zatrzymać się nieco przy odnowie tej pobożnej modlitwy, która została nazwana "streszczeniem całej Ewangelii": mianowicie przy koronce albo różańcu Najświętszej Maryi Panny. 

Pośród wielu osób podtrzymujących modlitwę różańcową, Papież wymienia synów św. Dominika jako stróżów i opiekunów tak zbawiennego nabożeństwa. Opisuje różne cechy modlitwy różańcowej – jej zakorzenienie w Ewangelii, skoncentrowanie na życiu Jezusa i kontemplacyjny charakter. Paweł VI zaleca także odmawianie różańca w rodzinach. Zauważa: Nie ulega wątpliwości, że – po Liturgii Godzin, w której modlitwa domowa może dosięgnąć szczytu – koronkę Najświętszej Maryi Panny trzeba zaliczyć do najwspanialszych i najskuteczniejszych „wspólnych modlitw”, do zanoszenia których wżywa się rodzinę chrześcijańską.


przygotowała: Dorota Szumotalska


Warto przeczytać:

Adhortacja apostolska Pawła VI Marialis cultus

Paweł VI – Vaticanum II i Matka Kościoła